Het mooie Vacansoleil leven!

Wederom alweer een maand geleden, het is ongelofelijk hoe snel de tijd voorbij gaat! Voor ik het weet zit ik in het vliegtuig naar India. Het feit dat de tijd snel gaat is een goed teken, ik heb het onwijs naar mijn zin!

Afgelopen weken heb ik geweldige weken gehad, vorig weekend had ik met 17 aankomsten een topdag! En zat ineens helemaal volgeboekt! Na wekenlang van voorbereiden was het vorig weekend dan eindelijk zover! Het hoogseizoen was begonnen!

En eindelijk wist ik na het ontvangen van al deze gasten wat ik zo leuk vind aan dit werk! Het is niet alleen de gasten inchecken is het zoveel meer dan dat. Het omgaan met al die verschillende type mensen is zo geweldig! En ik krijg er zoveel mensen kennis en energie van!

Ik verbaas erover hoe fijn ik het vind om dit alleen te doen, de verantwoordelijkheid te hebben en het aanspreekpunt van deze gasten te zijn en ze waar het kan, van alle informatie en gemakken te voorzien. Kleine kindjes, die je naam meteen onthouden en van alles met je willen delen. Dat betekend ook dat ze graag vertellen wat ze op de wc gaan doen! Zo mooi!

Kinderen die kleurplaten komen brengen, en zeggen `ma ieke? Dezent heb ik voor jou gekeurd!” ( het doet me deugt dat ook deze kleine mensjes net als ik vroeger de R niet kunnen uitspreken haha) en ook de ouders die mij complimenteren, en dan ook nog goeie referenties op internet…. Dat alles doet me goed!

Wat het nog leuker maakt zijn een aantal bijzondere collega’s die je leert kennen in een seizoen . Tijdens de afbouw 2011 ontmoette ik zo’n bijzonder mens, dat ‘collega’ nu is veranderd in het woord ‘vriendin’. Vorige week dinsdag sprak ik met haar af in Montpellier, we knuffelden elkaar eens even goed tijdens het weerzien en bij het afscheid hadden we beide tranen in onze ogen. Dat, maakt het zo mooi! En ik geloof dat wanneer je het weerzien zo intens beleefd en dat je zo gelukkig kan maken, dat dat echte vriendschap is. Zonder de afbouw en zonder dit werk had ik Carla nooit ontmoet en dat had ik niet willen missen.

Montpellier, waren we beiden nog niet geweest en omdat het voor ons beide ongeveer dezelfde reistijd had besloten we hier af te spreken. Ik verheugde me er al een hele tijd op om Carla weer te zien, tijdens onze winterseizoenen, zij in Oostenrijk, ik in Hesborn hadden we veel contact en ook hier bellen we regelmatig of we smsen. Maar niks gaat er boven een leuke middag en face 2 face een biertje pakken! We kletsen, lachten, aten samen lunch, deden gek en zweten ons rot!

De tijd vloog en door de gezelligheid waren we eigenlijk maar ergens heen gelopen, niet echt nadenkend dat we langszaam naar het station moesten gaan. En ineens , was daar het horloge dat aangaf dat we nog 20 minuten hadden voordat mijn trein zou vertrekken.. De weg kwijt, ergens beland waar we duidelijk niet moesten zijn liepen we als snelwandelaars richting het station. Het snelwandelen zetten we om in een sprintje en ineens was daar het welbekende NS probleem. Vertraging 20 min!!! Ineens was vertraging toch niet zo erg! Ik zwaaide Carla uit met tranen in mijn ogen, en ik werd door de vertraging van Voite B naar Voite D en van Voite D naar Voite F gestuurd!!

Wederom een moment van “had ik maar een rijbewijs en een auto!”

Het was het waard !! Een geweldige dag met geweldig goed weer samen met een geweldig mens Carla!

De dagen daarna kon ik alles aan! De tenten moesten klaargemaakt worden voor de grote aankomst dag die zaterdag. Sommige tenten stonden al een tijdje leeg, en smeekten me om nog maar eens gepoetst te worden!

De stress van de eerste 2 maanden met alle viezigheid van dien, waren na deze dag snel vergeten! Heerlijk al die blije gasten, waarvan sommige al een jaar uitkijken na hun welverdiende vakantie! Het gaf me energie en een blij gezicht!

I love this job!

Bisous, Marieke