Mumbai - Goa

Nog maar mijn vierde dag en nu al sterk de behoefte om zoveel te vertellen, elke dag is indrukwekkend en je maakt zoveel mee dat ik het gevoel al weken onderweg te zijn.

Mijn reis begon in Mumbai waar ik afgelopen donderdag aankwam, met een vlucht van 13 uur achter de rug die prima verliep, was het nu dan echt begonnen.

Zodra ik het vliegtuig uitstap en me in de aankomsthal bevind, vallen me meteen een aantal dingen op, zeker na het luxe Dubai, waar ik een tussenstop had... Het is oud, er hangt een verschrikkelijk lucht die ik nu alleen nog ruik wanneer ik een schoon shirtje uit mijn tas haal of een gebruikt shirtje. Geen trotse stewardessen zoals op Schiphol, maar een ouderwets vliegveld...

Na mijn bagage te hebben opgehaald, mezelf te hebben opgefrist en mijn laatste euro's te hebben gewisseld vertrek ik per taxi naar het treinstation Andheri, hier moet ik de trein nemen naar Mumbai het centrum. Voor het eerst maak ik het Indische verkeer mee en ik kan jullie vertellen alleen dit is al een hele ervaring.. Autobedrijf Zinger in Beilen zou deze taxi's al jaren geleden niet meer door de APK hebben gelaten maar hier rijden ze nog mooi mee rond geen wonder dat ze ze als botsauto's gebruiken.. Toeterend, scheurend, probeert iedereen zo snel mogelijk op plaats van bestemming te komen, doordat iedereen dit wil en probeert onstaat ook de enorme chaos. Verbaast zit ik rustig achterin en met open mond kijk ik verbaasd naar buiten waar koeien over de weg lopen en langs de kant van de weg staan, kinderen die op straat leven en ouders die huisjes hebben gemaakt van golfplaten en zeil....

Ja, van Drenthe naar Mumbai is een cultuurschok!

Ik kom aan op station Andheri, waar ik gelijk geconfronteerd wordt met de armoede die ik onderweg al zag, bedelende mensen smeken om geld en hangen bijna aan je... Ik loop door, deze momenten gaan vaker voorkomen en ik kan niet iedereen helpen ... Hoe graag ik ook zou willen...

Helaas op station Andheri geen Ov chipkaart incheckpaal, en ik heb geen andere keus om mezelf in 1 van de enorme rijen te wurmen...
Na een dikke 30 minuten tussen zwetende en duwende mensen heb ik mijn kaartje gekocht... En voor maar liefst 8 Rupee, 30 minuten wachten sta ik graag in de rij want 8 RP is maar liefst €0,12 en voor dit bedrag ben ik maar liefst 25 km verderop!

Aangekomen in Mumbai, station Churchgate central, besluit ik te gaan lopen en te kijken waar ik kan overnachten, ik volg mijn gevoel door op mooie gebouwen af te lopen en mijn Lonely Planet nog even in mijn tas te houden... Maar dat had ik beter niet kunnen doen...

Na redelijk stuk te zijn van de reis vind ik met behulp van een Indier een redelijk hostel, wel wat aan de dure kant maar voor 1 nacht is het prima, dan zien we morgen wel verder. Ik gooi mijn bagage op mijn kamer en hoewel ik doodmoe ben denk ik verstandig dat het beter is nu niet naar bed te gaan, om maar zo snel mogelijk weer een ritme te krijgen. De Indische jongen laat me de stad zien en om 16:00 uur ben ik kapot!

De volgende dag, wil ik graag voor de aankomende nacht een andere plek, vies, oud en stinken zou ik de hele maand vol moeten houden maar er zijn zeker goedkopere opties. Vroeg in de ochtend vertrek ik naar hostel Salvation Army Red Shield Guest House oftewel Leger des Heils... Dit was vroeger tegenwoordig is dit een perfect hostel met super goedkope kamers voor maar liefst €3,50 en deel je een kamer met 9 andere backpackers. Er is elke dag een wissel om 9 uur en ik besluit voor die tijd heen te gaan om te kijken of er misschien plek is.

Eenmaal aangekomen blijkt dit zo te zijn en nog een ander Nederlands meisje probeert een nacht langer te kunnen blijven. Ik maak een praatje met haar en ze heeft een beetje dezelfde plannen. Voordat ik heb geboekt voor de kamer, hebben we al van alles bedacht. Ik check de kamer eerst en besluit het te doen. Puck wacht op me tot ik terug ben met mijn grote bagage die ik nog op moet halen in het andere hotel.

Eenmaal uitgecheckt bij het ene hotel vertrek ik door de hitte terug naar het Leger des Heils... en hier vertrek ik samen met onze Lonely planet naar Leopolds cafe, een heerlijke plek voor een kop thee en wat lekkers.. Het klikt en dat voelt goed, we maken plannen en doen goede business die dag, want ook al is het hier goedkoop je moet er zeker de helft van af kunnen lullen gaat het om excursies of bustickets die je via een agency boekt.

Binnen 1 dag ontmoet ik een onwijs leuk mens, boek ik mijn busreis voor de volgende dag naar Goa samen met haar, boeken een Slum tour, die lijdt langs de armste wijken van Mumbai en nemen een kijkje op een wasplaats.

Wat een dag!

Mumbai staat bekend om zijn enorme verschillen in arm en rijk, en ondanks dat je probeert een voorstelling hierbij te maken dat gaat niet lukken! Dat gaat niet, voordat je er zelf geweest bent. De straatarme kinderen die hier niks aan kunnen doen, doen me het meest. Kinderen die met hun smoezelige gezichtjes, en kleren aan hebben waarvanje de orginele kleur niet meer kan zien omdat ze op straat leven... Die zorgen voor een brok in je keel...

Hier mijn tweede dag tijdens het 'normale' leven op straat wordt je met je neus op de feiten gedrukt, de starende lieve, mooie, donkere gezichtjes die je vragen om eten of geld... Maar geld, geld geven is nooit genoeg, want er is zoveel armoede en er zijn zoveel daklozen...

Tijdens de slumtour, zien we de armste wijken van Mumbai en dat is niet mis, we vallen stil en af en staan de tranen in je ogen wanneer je ziet in welke situaties families met jonge kinderen moeten leven. Jonge kinderen die spijkbroeken maken, niet de kans krijgen om naar school te gaan, kinderen die al zwaar werk doen in de plastic recycle industrie, kinderen die midden in de rook wonen en dus ook in leven omdat er geld valt te verdienen met steengebakken potten en pannen...
En dat wanneer je deze kinderen ziet willen ze maar 1 ding... Geen geld, geen eten, maar bij het zien van je digitale camera, willen ze op de foto met hun broertje of zusje en soms ook met mij en dit terugzien, zovaak mogelijk...

Deze plek waar shirtjes en broeken door kleine kinderen op onwjs jonge leeftijd in elkaar worden gezet, in benauwende ruimtes, voor bijna niks, deze plek wordt ik aan herinnert wanneer ik een shirtje koop met daarin 'Made in India' en vanaf dat moment dat ik daar was heb daar een heel ander beeld van gekregen.

De stad met zoveel verschillen in armoede en rijkdom wat te zien was in straat, de stad die me altijd bij zou blijven, waar ik kindjes blij maakte met mijn oude rugzak, een fles water en een half blikje cola, laten ik en Puck zaterdagavond achter ons.

Onze nachtbus vertrok om 17:00 uur en kwamen 16 uur later aan in Goa, de plek voor witte stranden.... Na een slechte nacht geslapen waanden we ons vanochtend in een totaal andere wereld. We blijven hier een paar dagen genieten en in de loop van de week vertrekken we samen naar Hampi,vanaf daar gaan we beide ons eigen weg weer omdat Puck naar Nepal vertrek via het oosten en ik richting Varanasi wil.

Dit was het voor nu, veel indrukken, veel slikmomenten maar fijn om hier te zijn en ontzettend leuk om overal een indruk te krijgen, want er zit zoveel verschil waar je bent hier in India!!

Veel liefs Marieke